"Todos los niños dibujan, esto es una realidad, pero ¿por qué deben de
hacerlo? Este artículo quiere poner de manifiesto la hipótesis de que un niño
o una niña deben de dibujar por tres razones fundamentales: dibujar impulsa
el crecimiento del proceso de simbolización general (desarrollo intelectual),
dibujar desarrolla su capacidad de expresión (desarrollo emocional) y por
último, dibujar impulsa su creatividad. Simbolizar, expresar y crear forman
parte del desarrollo cognitivo del infante por lo que impulsar su expresión
plástica es fundamental para su crecimiento integral.
Tres son los autores en que nos hemos basado para justificar por que un
niño debe de dibujar; Jean Piagct, Herbert Read y Victor Lowenfeld cuyas
investigaciones estructuran respectivamente las ideas clave de los tres apartados
que siguen."
a) Zirrimarraketaren aldia (2-4 urte)
Zirriborroaren bilakabidea hurrenkera jakin batean gertatzen da. Hasieran paperaren gainean egindako marra desordenatuak dira eta, apurka-apurka, identifikatzeko moduko marrazkiak izateraino eboluzionatzen dute.
Zirriborroak hiru mailatan sailkatzen dira: desordenatuak, kontrolatuak eta izendunak.
Zirriborroak egitea jarduera motorra da nagusiki eta garapen globalaren erreflexutzat har daiteke.
b) Eskema aurreko aldia (4-7 urte)
Umea zirriborroak ordenatuz doa eta irudikapen zehatzagoetarantz jotzen du. Normalean, giza irudia izaten da lortzen duen lehen sinboloa. Haur bakoitzak bere bilakabidea dauka; baina sei urteko adimen adinera iristen denean, giza irudiaren marrazki nahiko landua egiteko gai izango da.
c) Eskema-aldia (7-9 urte)
Ordena aurkituko du erlazio espazialetan, baina oraindik ez du lortuko hirugarren dimentsioa. Bestalde, haurrak objektua bere kolorearekin lotuko du.
d) Errealismoaren aldia (9-11 urte)
Errealitatea zehaztasunez irudikatzen du eta kontu handiz erreparatzen die xehetasunei.
11-13 urtetik aurrera, marrazketaren bilakabidea amaitutzat ematen da.
No hay comentarios:
Publicar un comentario